GREEKS FOREVER and ever and ever and ever...but WHY GOD, WHY???

Καινούρια χρονιά πίσω στο Swansea και ναι, ναι όλα τα βλέπουμε θετικά οk, οk(να μην επαναλαμβάνομαι) αλλά υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα που όσο κι αν προσπαθώ να το αγνοήσω πετάγεται μπροστά μου! Ποιό είναι αυτό; Τα συμπατριωτάκια μου!!!
Λοιπόν, για να εξηγούμαστε, να μην παρεξηγούμαστε δεν είναι ότι έχω κάποιο πρόβλημα γενικώς με τους Έλληνες φοιτητές αλλά υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες συμπεριφορές στην πλειοψηφεία των Ελλήνων φοιτητών που με χτυπάνε στο δόξα πατρί και με εκνευρίζουν απίστευτα!!!
Τώρα, λόγω της σφαγής που παίχτηκε με τις βάσεις, λόγω του ότι οι σπουδές σε κάποια επαρχιωτική πόλη της Ελλάδας στοιχίζουν πάνω-κάτω το ίδιο για την ελληνική οικογένεια όσο το εξωτερικό(λέμε τώρα...!) για άγνωστο, τέλος πάντων, λόγο η μικρή και ταπεινή πόλη του Swansea φέτος έχει τιγκάρει από Έλληνες! Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς και για την ακρίβεια είμαστε ολόκληρη παροικία πράγμα που με είχε κάνει ιδιαίτερα χαρούμενη τις πρώτες μέρες που το συνειδητοποίησα και που τώρα πια με χαλάει σε τραγικό σημείο!

Δεν είναι ότι δεν είναι ωραίο να ακούς παντού ελληνικά εκεί που την προηγούμενη χρονιά κόντευα να τα ξεχάσω, αλλά είναι ότι πρέπει να σου φέρονται και με τον ελληνικό τρόπο. Για παράδειγμα συγχώρεστε με κιόλας αλλά ναι, ενοχλούμαι όταν βρίσκω έναν έλληνα και μέχρι να τελειώσουμε τον καφέ μας μου έχει κάνει τράκα το μισό πακέτο τσιγάρα,ενοχλούμαι όταν φιλοξενώ ένα άτομο να θεωρεί φυσικό ότι μπορεί να ανοίξει την τσάντα μου και τα συρτάρια μου και να χρησιμοποιεί ό,τι θέλει χωρίς να με ρωτάει,ενοχλούμαι να έχω κάποιον στο σπίτι μου είτε για φιλοξενεία είτε για επίσκεψη και να μου λέει τι να κάνω και τι έχει μέχρι και πόση ώρα θα μιλάω με το αγόρι μου στο msn(δηλαδή ΕΛΕΟΣ!), με ενοχλεί το κουτσομπολιό, με ενοχλεί η κατινιά.
Λείπει το μέτρο και δεν κρατιούνται οι ισορροπίες. Μέγα λάθος αυτό!
Ίσως, μέ όλο αυτό το ξέσπασμά μου απλά να προσπαθώ να εκφράσω την απογοήτευσή μου για τα άτομα που έχω γνωρίσει φέτος και ειδικά όταν συγκρίνω με τα περσινά παιδιά που ευτυχώς είμαστε ακόμα παρέα.
ANYWAY,enough is enough και τελικά ίσως, αυτό να είναι και ένα μάθημα για μένα να μην είμαι ανοιχτή σε όλους και να τσεκάρω πρώτα κάποιον πριν τον εμπιστευτώ σε οποιονδήποτε τομέα.