Missing You....

Υπάρχουν στιγμές που το μυαλό γεμίζει απο σκέψεις, εικόνες και συναισθήματα τόσο έντονα που πλημμυρίζει και το σώμα δεν είναι επαρκές για να αντέξει την φόρτιση. Έτσι κι εγώ, τώρα, είμαι αδύναμη μπροστά σε όλα αυτά που μου προκαλεί η απουσία σου. Μου λείπεις. ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ! Μου λείπεις όπως το ξεραμένο χώμα επιθυμεί το νερό,σε λαχταρώ όπως το λουλούδι την ηλιαχτίδα. Το κορμί μου λαχταρά το μεταξένιο άγγιγμα σου για να νιώσει την διαπεραστική ανατριχίλα που, με μια σου κίνηση, του δημιουργείς. Ένα φιλί απο τα βελουδένια χείλι σου για να αναστηθώ απο την λήθη. Και για τα μάτια...Για αυτά τα μάτια τα λατρεμένα θα έδινα και την τελευταία μου πνοή. Κάθε σκέψη σου μου κόβει την αναπνοή, αλλά προτιμώ να σε σκέφτομαι παρά να αναπνέω. Γιατί όταν δεν είμαστε μαζί όλα μοιάζουν άχρωμα και ανούσια...
Έχει καρφωθεί στο μυαλό μου η εικόνα σου καθώς έφευγες απο τα κτελ την προηγούμενη εβδομάδα. Σε έβλεπα να απομακρύνεσαι και ένιωθα την καρδιά μου να σκίζεται στα δύο. Η μισή θα έμενε μαζι σου,δίπλα σου και άλλη μισή θα ερχόταν μαζί μου στην επιλογή του "πρέπει". Κάθε φορά φορά που φεύγω ο ίδιος πόνος, ο ίδος κόμπος στο λαιμό και στο στομάχι που ξεκινάει σιγά σιγά απο την προηγούμενη ημέρα και ξεσπάει πια την στιγμή που είμαι μέσα στο κτελ. Και κάθε φορά, για μια φευγαλέα, αστραπιαία στιγμή περνάει ο ίδιος φόβος απο το μυαλό μου,τι θα κάνω αν ξεχάσω τον δρόμο του γύρισμου... Αν κάπου στον δρόμο, μπερδευτώ απο τα ταξίδια μου και δεν θυμάμαι πως να γυρίσω πίσω, κάτι που αμέσως, εξαφανίζεται αμέσως αφου πια ξέρω καλά πως ό,τι και να γίνει τα βήματα μου απο μόνα τους θα με γυρίζουν πάντα εκεί...στην αγκαλιά σου,στο καταφύγιο μου.
Πονάω. Κάθε στιγμή μακριά σου την νιώθω να περνάει απο πάνω μου, να με πατάει και να με πονάει. Κανείς άλλος δεν μπορεί να με κάνει να νιώσω καλά. Μόνο ο μαγευτικός σου εαυτός, που λατρεύω κάθε κρυφή ή φανερή πτυχή του, κατάφερε να χτίσει μια όαση για να ζούμε εκεί. Μια όαση κρυφή απο τους άλλους. Έξω απο αυτή, είσαι ο Skoumas ή ο Γιώργος για τον κόσμο αλλά εκεί είμαστε οι δυο μας και είσαι "η αγάπη μου" & "η ζωή μου". Εκεί μπορείς με μια ακατάμαχητη φατσούλα που παίρνεις μέσα σε 3"(βάλε και το slow motion;))να με κάνεις να ξεχάσω τα πάντα...
Αν καταφέρνω να αντιμετωπίζω δύσκολες καταστάσεις, κοιτάζοντας στα μάτια τους φόβους μου και υπομένοντας τον πόνο, είναι γιατί σε έχω δίπλα μου να με στηρίζεις και να μου κρατας το χέρι.
Τίποτα δεν μένει πλέον απο το να περιμένω... Να περιμένουμε μαζί να περάσουν οι μέρες και να έρθω πάλι στην Ελλάδα. Μέχρι την στιγμή εκείνη που θα με αγκαλιάσεις σφιχτα και τα λόγια δεν θα έχουν λόγο να ύπαρξης. Μόνο το άρωμα και η γεύση του κορμιού σου. Η ασφάλεια και η ολοκλήρωση όταν τα χέρια σου θα βρίσκονται γύρω μου και η γαλήνη το βραδύ που θα βρίσκομαι μέσα στην τρυφερή αγκαλιά σου χαμογελώντας ευτυχισμένη λίγο πριν με πάρει ο ύπνος(κι ας στεναχωριέμαι κάθε φορά που, αφού κλείνουν τα μάτια μας πια, λέμε καληνύχτα, γιατί πέρασε ΚΙΟΛΑΣ άλλη μια μέρα!).
Θα κάνω ότι μπορώ για να γυρίσω το συντομότερο δυνατό... Δεν μένει ούτε μήνας...