Να μαστε πάλι πίσω...

...στο παλιό και γνώριμο Swansea.

Δεν μπορώ να πω ότι μου έλειψε και ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού όμως υπάρχει πάντα κάτι οικείο στο μικρό σπιτάκι που με περιμένει υπομονετικά κάθε φορά που αφήνω αυτό το μέρος. Το μικρό μου σπιτάκι και ο αναπαυτικός μου καναπές που με αφήνει να βυθίζομαι και να χαλαρώνω για αρκετές ώρες από την ζωή μου εδώ.
Όχι, δεν μου έλειψε καθόλου το Swansea, αλλά όταν τα αποτελέσματα των μαθημάτων βγήκαν για να μάθω ότι είχα επιτυχώς περάσει όλα μου τα μαθήματα( ακόμα και το public law που τόσο πολύ με είχε ταλαιπωρήσει) η ανακούφιση μου ήταν τόση που δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα χαράς που τρέχαν από τα μάτια μου.
Και κάπως έτσι, πριν από λίγες μέρες μπήκα σε ένα αεροπλανάκι και πήρα τον μοναχικό δρόμο της επιστροφής, γεμάτη γλυκόπικρα συναισθήματα. Έχω αποφασίσει να μπλοκάρω κάθε αρνητική σκέψη, από εδώ και στο εξής, και απλά να κοιτάω μπροστά, στον στόχο, στο πτυχίο.
Αύριο έχω την πρώτη διάλεξη του έτους European Union Law, το πιο δύσκολο μάθημα απ' όσο λένε, αλλά είμαι πολύ αισιόδοξη, θετική και αποφασισμένη να διαβάσω συστηματικά και πολύ.
Πολλά φιλάκια και πολλά χαμόγελα, λοιπόν, για να ένα ήρεμο, χαρούμενο και επιτυχημένο φοιτητικό έτος :)