The Rafferty Case-"The death of Ben Bellamy is the stuff of nightmares"

18 Σεπτεμβρίου 2005- Αυτή ήταν η μέρα που πάτησα πρώτη φορά το πόδι μου στο Swansea. Αυτή η μέρα, όμως, για τους κατοίκους του δεν ήταν μια απλή μέρα. Η κοινωνία της επαρχιακής Ουαλικής πόλης συγκλονίστηκε απο την άγρια δολοφονία του 17 χρονου Ben Bellamy.

Θυμάμαι, την πρώτη φορά που πήγαινα με τον αδερφό μου στο πανεπιστήμιο και είδαμε λουλούδια και πανό με το όνομα "BEN", χωρίς να ξέρουμε τι έχει συμβεί... Αργότερα μάθαμε ότι κάποιο παιδί είχε πνιγεί εκεί, στην παραλία λίγο πιο έξω από το πανεπιστήμιο, και ακουγόταν ότι μάλλον ήταν φόνος. Κατά τη διάρκεια όλου του πρώτου έτους πάντα βρίσκονταν λουλούδια στο ίδιο σημείο με το πανό αλλά ποτέ δεν είχα μάθει τι ακριβώς είχε συμβεί τελικά...

12 Οκτωβρίου 2007 - Κάθε Παρασκευή το πρόγραμμα λέει τρεις ώρες ποινικό δίκαιο. Ο Dr Stuart Macdonald που μας διδάσκει το μάθημα είναι ένας πολύ νέος άνθρωπος κοντά στα 30 του με πολύ όρεξη για δουλειά. Στην δεύτερη ώρα της διάλεξης, εκεί που μας εξηγούσε τους δύο βασικούς κανόνες του Causation (Factual & Legal Causation) όπως κάθε φορά με μία απο τις συνηθισμένες του παρουσιάσεις στο Powerpoint σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα χωρίς εμφανή λόγο. Ύστερα συνέχισε, κομπιάζοντας, για να ζητήσει συγγνώμη από όποιον μπορεί να ενοχληθεί απο την συνέχεια της διάλεξης ή από όποιους μπορεί να γνώριζαν το θύμα της υπόθεσης μιας και επρόκειτο για κάτι που συνέβη εδώ πριν μόλις δύο χρόνια. Δεν μπορούσε όμως, όπως είπε να παραβλέψει την υπόθεση μιας και τώρα θεωρείται μία απο τις κύριες πάνω στο θέμα.
Και τότε ξεκίνησε να μιλάει για τον Ben, εμφανίζοντας παράλληλα την φωτογραφία του στο Powerpoint. Ο Ben, λοιπόν, ήταν ένας 17 χρονος μαθητής που γυρνώντας απο ένα πάρτυ ενηλικίωσης κάποιου φίλου του σε μια pub στα Mumbles προτίμησε να περπατήσει ως το σπίτι του ενώ οι υπόλοιποι φίλοι του πήραν ταξί. Στο δρομάκι της παραλίας τον συνάντησαν τρία παιδιά οι Andrew Rafferty(18), Joel Taylor(17) και Joshua Thomas(16). Στην αρχή, του φέρθηκαν φιλικά κι εκείνος τους κέρασε Noodles και πατατάκια πληρώνοντας με την πιστωτική του κάρτα ενώ μίλησε και στο κινητό του κατα τη διάρκεια που αγόραζαν το φαγητό. Μετά, απο λίγο όμως, η συμπεριφορά τους προς τον Ben άλλαξε. Έγιναν εχθρικοί απέναντί του και άρχισαν να τον σπρώχνουν για να τον κλέψουν. Ο Rafferty του έδωσε μια αγκωνιά παίρνοντας του την πιστωτική και ρίχνοντας τον κάτω. Οι άλλοι δύο άρχισαν να το χτυπούν μέχρι να τους πει τον κωδικό της κάρτας. Τότε, ο Rafferty έφυγε για το πιο κοντινό ΑΤΜ για να τραβήξει λεφτά. Πίσω είχα μείνει οι άλλοι δύο που συνέχισαν να χυπούν τον Ben, ακόμα κι αφού είχαν πάρει το κινητό του, με κλωτσιές και μπουνιές, μέχρι που δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του από το πολύ ξύλο. Για εκείνους, αυtό δεν ήταν αρκετό. Αφού δεν μπορούσε να περπατήσει, τον έσυραν όλη την απόσταση μέχρι την παραλία όπου- κι αυτό είναι το πιο αρρωστημένο κομμάτι της ιστορίας- τον έγδυσαν και συνέχισαν να γρονθοκοπούν και να κλοτσούν το γυμνό του σώμα. Για την ακρίβεια, υπήρχαν σημάδια πάνω του με το διακριτικό απο τα παπούτσια, τους ενός απο τους δύο ανήλικους δολοφόνους. Εν συνεχεία, τον πέταξαν γυμνό μέσα στην θάλασσα, ελπίζοντας ότι θα τον τραβήξει μέσα η παλίρροια και ότι όταν θα τον ξέβραζε πάλι το κύμα στην ακτή ο κόσμος θα υπέθετε ότι πνίγηκε ενώ έκανε γυμνισμό, όπου και πνίγηκε.

Στο άκουσμα όλων αυτών ταράχτηκα πάρα πολύ και προσπαθούσα να κρατηθώ για να μην βάλω τα κλάματα. Εξυπακούεται, ότι στο ποινικό, τέτοιου είδους υποθέσεις κάνουμε και θα κάνουμε συνέχεια, αλλά για τον Ben άκουσα απο την μέρα που πάτησα το πόδι μου εδώ και ένιωσα ότι η υπόθεση κατα κάποιο περίεργο τρόπο με αφορούσε, σαν να ήταν κάποιος που ήξερα.

Απλά, ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας...

Σχετικό Άρθρο