Μπορεί να σε προδώσουν, να σου τη φέρουν, να σου πουν ψέματα ή να λένε λόγια πίσω απο την πλάτυ σου που ούτε καν φαντάζεσαι... Αλλά και θα σε αγαπήσουν, θα σε νοιαστούν, θα σε φροντίσουν, θα σε στηρίξουν. Γιατί έτσι είναι η ζωή. Μια πουτάνα που πρέπει να την πληρώσεις για να σε ικανοποιήσει. Είναι όμορφη αλλά είναι βρώμικη. Πίσω απο το όμορφο πρόσωπό της κρύβονται μυστικά που δεν θέλεις καν να ξέρεις. Τι να κάνεις? Απλά παίζεις το παιχνίδι και που ξέρεις...Κι αν σου κάτσει;
28η Οκτωβρίου σήμερα. Ημέρα Σάββατο. Μάλιστα, μάλιστα... Πρόπερσι, που πήγαινα ακόμα σχολείο, μια τέτοια εθνική εορτή θα ήταν μια μέρα αξιοπρόσεκτη ήθελα δεν ήθελα. Η γιορτή που κάναμε την προηγούμενη μέρα, η παρέλαση μετά...μπορεί όλα αυτά να τα βαριόμουν τότε και να τα έβλεπα σαν μια ιδανική ευκαιρία για να χάσω μάθημα. Αλλά τα πράγματα πλέον έχουν αλλάξει και πολύ μάλιστα. Ζώντας πια στο εξωτερικό όλες αυτές οι εθνικές γιορτές χάνουν την αίγλη τους. Δεν είναι αργία για κανέναν, δεν νιώθει κανείς ότι κάτι συνέβη "...σαν σήμερα", τα δελτία ειδήσεων δεν δείχνουν τα ίδια και τα ίδια ρεπορταζ που δείχνουν κάθε τέτοια ημέρα για να μας θυμήσουν το γεγονός, δεν θα δω στην τηλεόραση την Υπολοχαγό Νατάσα, το Υποβρύχιο Παπανικολής ή την Καρέζη με τον Καζάκο να είναι μέλη της Αντίστασης κι έτσι και για μένα μοιάζει μια μέρα ίδια με τις άλλες. Για κάποιο λόγο αυτό, όμως, με στεναχωρεί. Με στεναχωρεί που κανείς δεν αρχίζει να μου λέει για τους αγώνες των Ελλήνων κι εγώ να ξεφυσάω και να μουρμουράω μέσα απο τα δόντια μου "Άντε πάλι..." Ε, λοιπόν, αποφασίζω ότι δεν θα τα ξεχάσω αυτά που μου μάθαιναν τόσα χρόνια κι ας παραπονιόμουν τότε. Δεν είναι ότι ξαφνικά ξύπνησε το Εθνικό Πνεύμα μέσα μου και ότι θα βάψω το πρόσωπό μου γαλανόλευκο αλλά δεν πρόκειται να ξεχάσω και ποια είμαι και από που έρχομαι επειδή απλά δεν βρίσκομαι εκεί πια... 28η λοιπόν, και οι Έλληνες θυμούνται...κι εγώ θυμάμαι :)
Υπάρχουν στιγμές που λες σε αυτή τη χώρα τα έχω ακούσει όλα τι άλλο μπορεί να γίνει ακόμα πιο παρανοικό, αλλά τότε-έτσι λες και κάποιος θέλει να σου πει πάρε να'χεις-κάτι γίνεται και λες ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΑΚΟΥΣΩ???
this is your life good to the last drop Όλα ξεκινούν καλά. Πάντα όλα ξεκινούν με τις καλύτερες προυποθέσεις, κι αν δεν ξεκινούν καλά τότε μπαίνει μέσα η αισιοδοξία και δεν βλέπουμε τίποτα αρνητικό.
this is your life, and it's ending one minute at a time Αλλά όλα κάποτε τελειώνουν και όχι πάντα με τον καλύτερο τρόπο ασχέτως αν έχεις επιλογή πάνω σε αυτό. Και μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε αυτό κάθε τέλος έρχεται συμπαγές σαν βράχος πάνω σου και σε διαλύει.
only after disaster can we be resurrected it's only after you've lost everything that you're free to do anything Αλλά πρέπει να μάθεις πρώτα να παλεύεις και μετά να παλέψεις για να μάθεις. Να παλέψεις για να βρεις μετά την λύτρςση και την γαλήνη που σου έλειπε πριν. Γιατί μετά την διαμάχη μπορείς να ξαναπαλέψεις με την σοφία της προηγούμενης φοράς και να αποφύγεις τα παλιά λάθη.
this isn't a seminar and this isn't a weekend retreat nothing is static, everything is appalling, everything is falling apart Όσο πιο γρήγορα μάθεις ότι το μόνο που χρειάζεσαι είναι να ξέρεις να παλεύεις τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσεις να σταθείς στα πόδια σου. Γιατί η διαμάχη μπορεί να προκαλείται απο τον ίδιο σου τον εαυτό μεχρι οποιονδήποτε ξένο ή περαστικό στη ζωή σου.
i say let the chips fall where they may
i want you to hit me as hard as you can Αργά ή γρήγορα αυτό το συνειδητοποιείς. Μετά απο μερικές διαμάχες είναι πια καθεστώς ότι πρέπει να παλεύεις όσο πιο σκληρά μπορείς χωρίς να σταματάς και όταν πια αυτό το ξέρεις καλά μέσα σου έρχεται η λύτρωση. Το μόνο που σου μένει είναι η δίψα για ότι άλλο μπορεί να σε περιμένει. Γιατί πια το περιμένεις κι εσύ και είσαι έτοιμος για ό,τι χειρότερο.
welcome to fight club if this is your first night you have to fight After that, you always have to fight...
P.S. Δεν ξέρω πως θα ήμουν σήμερα αν δεν ήσουν εκεί να με στήριζες. Αυτή είναι η ζωή μου και χαίρομαι που σε έχω δίπλα μου να μου κρατάς το χερί και να με βοηθάς να σηκώνομαι και να προχωράω...
Good morning, the worm, your honour, The crown will plainly show, The prisoner who now stands before you, Was caught red-handed showing feelings. Showing feelings of an almost human nature. This will not do.
Call the schoolmaster!
I always said hed come to no good, In the end, your honour. If theyd let me have my way, I could have flayed him into shape. But my hands were tied. The bleeding hearts and artists, Let him get away with murder. Let me hammer him today.
Crazy. Toys in the attic, I am crazy. Truly gone fishing. They must have taken my marbles away. (crazy. toys in the attic, he is crazy.)
You little shit, youre in it now. I hope they throw away the key. You shouldve talked to me more often than you did. But no! you had to go your own way. Have you broken any homes up lately? Just five minutes, worm, your honour, Him and me alone.
Baaaaaabe! Come to mother, baby. Let me hold you in my arms. Mlord, I never meant for him to get in any trouble. Whyd he ever have to leave me? Worm, your honour, let me take him home.
Crazy. Over the rainbow, I am crazy. Bars in the window. There must have been a door there in the wall. For when I came in. . . (crazy. over the rainbow, he is crazy.)
The evidence before the court is incontravertible. Theres no need for the jury to retire. In all my years of judging I have never heard before, Of someone more deserving of the full penalty of the law. The way you made them suffer, Your exquisite wife and mother, Fills me with the urge to deficate! -- no, judge, the jury! Since, my friend, you have revealed your deepest fear, I sentence you to be exposed before your peers. Tear down the wall!
Δεν θέλω να σχολιάσω το τραγούδι, δεν θέλω να σχολιάσω τους Pink Floyd. Δεν θέλω καν να σκεφτώ το λόγω αυτού του post. Είναι ένα απο τα τραγούδια των Pink Floyd που δεν σου αφήνει την αίσθηση που σου αφήνουν κάποια άλλα όπως το Comfortably Numb, Wish You Were Here ή Shine On You Crazy Diamond αλλά είναι ένα απο τα αγαπημένα μου. Ίσως να είναι ο τίτλος, το περιεχόμενο ή απλά ο τρόπος εκτέλεσης... Δεν ξέρω και δεν με νοιάζει τι είναι αυτό ακριβως που με κάνει να μου αρέσει τόσο πολύ. Είναι απλά υπέροχο...
Γιατί μερικές φορές το φως του φεγγαριού μπορεί να λάμπει με μια τρομαχτική σκληρότητα στις σκοτεινές γωνίες του μυαλού μου, εκεί που κρύβω τις τύψεις και τις ενοχές μου, αλλά εσύ μου δίνεις τη δύναμη να σηκώνω το βλέμα μου και να το αντιμετωπίζω.
Είμαι η thegypsy και δεν ξέρω αν είμαι, αλλά, τουλάχιστον, το παλεύω να είμαι καλά... Όχι, ερωτώ αγαπητοί μου blog-όφιλοι, είναι να μην το παλεύω μετά από όσα βλέπω?!?!?!
Δεν σας γράφει η gyspy αυτή την στιγμή αλλά το αγόρι της. O skoumas (www.skoumas.net) γράφει και όχι δεν χάκαρα το blog της κοπελιάς μου. Αλλά σήμερα κλείνουμε 7 μήνες και θέλω με το που θα ξυπνήσει να δει το ανανεωμένο της blog και αυτό το ποστ. Έτσι για έπληξη. Ζετούλα μου συγνώμη που μπήκα και έκανα έτσι ποστ, το blog είναι καθαρά ατομικό δικαίωμα του καθενός, αλλά δεν κρατιόμουν.
Χρόνια μας πολλά. Οι 7 μήνες μας είναι υπέροχοι και ελπίζω να συνεχίσουμε έτσι....
ΥΓ: Τώρα που θα έρθω, να γράψουμε όλες μας τις ατάκες στο χαρτί να τις θυμηθούμε γιατί είναι πάρα πολλές! ΥΓ2: Σε φαντάζομαι να διαβάζεις αυτό το ποστ αγουροξυπνημένη και να χαμογελάς! Βέβαια, μπορεί να σου έρθει απότομο, αλλά πλακίτσα θα έχει! ΥΓ3: Μάλλον θα της πω "εεε, πήγαινε να δεις στο μπλογκ σου, κάποιος σου έκανε ποστ, όχι κόμμεντ".
Με αφορμή το post του Κλεάρχου"Ποιός σκοτώνει τα σκυλιά στο Καμάρι" θεώρησα ότι ήρθε η ώρα να κάνω κι εγώ ένα σχετικό post, πράγμα που ήθελα να κάνω καιρό τώρα. Τα τελευταία 8 χρόνια έχουμε στο σπίτι την Άρια. Η Άρια(βλ. photo) είναι ένα χαριτωμένο κοπράκι, με μια μεγάλη δόση τρέλας και υπερκινητικότητας που μάζεψα απο τον δρόμο όταν ήταν μόνο-κατα προσέγγιση όπως μου είχε πει τότε και ο γιατρός-μόλις δύο μηνών. Ήταν, προφανώς, κακοποιημένο και η ουρά του ήταν κομμένη. Μόλις πήγαινα να την πλησιάσω, τις πρώτες μέρες, κουλουριαζόταν σε μια γωνία και έτρεμε απο τον φόβο της. Πολύ σύντομα, όταν κατάλαβε τις προθέσεις μου, έγινε η σκιά μου-και ακόμα είναι δηλαδή- όπου πάω απο πίσω! Είναι τραγικό να σκέφτομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που πραγματικά μπορούν να φέρονται με τόσο βίαιο τρόπο σε τέτοια πλασματάκια. Ο καθένας κομπλεξικός ξεσπάει τα δικά του προβλήματα στα αδέσποτα ή ακόμα και στο κατοικίδιο του, για να ανεβάσει το εγωισμό του! Είναι άρρωστο το ότι υπάρχουν άνθρωποι που κάνοντας κάτι τέτοιο νιώθουν καλύτερα με τον εαυτό τους, νιώθουν σαν να κάνουν κάτι σε κάποιον άλλον επειδή δεν μπορούν να σούρουν στον εργοδότητους αυτά που θέλουν να του σούρουν. Ο Κλέαρχος δεν μιλάει καν για φολές, αλλά για τροφή που περιέχει γυαλί! Πραγματικά, απορώ για το πόσο σκατόψυχος μπορεί να είναι κάποιος για να το κάνει αυτό!!! Και να φανταστείς πως λένε ότι τα ζώα λειτουργούν ενστικτωδώς ενώ οι άνθρωποι με την λογική. Χμμμμ... Ενδιαφέρον αυτό. Τότε, φαίνεται ότι υπάρχουν πολλάααααα ζώα μεταμφιεσμένα σε ανθρώπους. Θα ήθελα πολύ μια μέρα να ερχόμουν αντιμέτωπη με έναν τέτοιο άνθρωπο! Αλλά κάτι τέτοιοι είναι τόσο ανασφαλής και φοβιτσιάρηδες που τα κάνουν όλα στη ζούλα και την βρίκσουν κιόλας. Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω μία παράκληση: Πρίν αποφασίσετε να πάρετε ένα σκυλάκι σκεφτείτε καλά τους λόγους για τους οποίους θα το πάρετε. Αν είναι για ένα προσωπικό καπρίτσιο ή επειδή καρφώθηκε σε κάποιο κοντινό πρόσωπο, αφήστε το καλύτερα γιατί τσάμπα θα ταλαιπωρηθεί μια ψυχούλα που μάλλον θα καταλήξει στο δρόμο τελικά. Αλλά αν το αποφασίσετε και είστε σίγουροι γιαυτή σας την απόφαση δεν υπάρχουν μόνο τα καθαρόαιμα σαν επιλογή, υπάρχουν και τα κοπράκια που είναι εξίσου γλυκά καιείναι και αλανιάρικα:P:P:P Βέβαια, αν έχοντας ένα σκυλάκι για καιρό κάτι συμβει και πρέπει να το αφήσετε, έχετε στο μυαλό σας τα άσυλα που είναι καλύτερα να το αφήσετε εκεί παρά στο δρόμο που είναι πολύ πιθανό να έχει φριχτό τέλος.
Σήμερα πρωί-πρωί, με το που άνοιξα τα μάτια μου, είχαν κατέβει δύο cd-άκια που έψαχνα πολύυυυυ καιρό! Το ένα ήταν ένα live cd του Frank Sinatra που είχε μέσα ένα τραγούδι που είχα ακούσει όταν πήγαινα γυμνάσιο απο ένα βυνίλιο του αδερφού μου και είχα ανατριχιάσει στο ακουσμά του. Απο τότε το έψαχνα στα cd του Franky αλλά δεν μπορούσα να το βρω κι επίτέλουσ πια το έχω στην κατοχή μου, η εκτέλεση δεν συγκρίνεται με την αυθεντική που είχα κολλήσει τότε αλλά είναι το ίδιο τραγούδι και αυτό μου αρκεί :)
Όσο για το άλλο cd δεν νομίζω ότι μπορώ να βρω λόγια να το περιγράψω.Πρόκειται για το soundtrack μίας απο τις αγαπημένες μου ταινίες. Μια ταινία εκπληκτική, για να μην πω μοναδική, με ένα soundtrack μαγευτικό. Αυτό είναι ένα δείγμα...ίσως το καλύτερο δείγμα...
Μετά από μιάμιση μέρα υπομονής να κατέβει, επιτέλους είδαμε το Superman Returns. Για να είμαι ειλικρινής, ήμουν λίγο καχύποπτη στην αρχή αλλά με χαρά δηλώνω ότι η αίσθηση που είχα για ταινία ήταν τελείως λάθος! Με μια κάπως παλιομοδίτικη αίγλη, έναν ηθοποιό που έμοιαζε απίστευτα με τον παλιό και κλασικό Superman, σκηνές εντυπωσιακές χωρίς να της λείπουν και τα απαραίτητα κλισέ θα την τοποθετούσα στις ταινίες που αξίζει να δει κανείς για να περάσει ενα ευχάριστο δίωρο. Είναι, σαφέστατα, μία ταινία απο αυτές που σε κάνουν να θέλεις να βρεις ξανά το παιδί μέσα σου και να πιστέψεις ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί, πράγμα που βρίσκω πολύ γλυκό σε μία ταινία. Οι εντυπώσεις μου είναι πολύ καλές και θα την πρότεινα ανεπιφύλακτα σε όποιον δεν την έχει ήδη δει. Let the comics take a hold on your life :)
Αν και δεν το πίστευα ότι κάποτε θα έπρεπε να πάρω το μέρος του Elvis σε μια συζήτηση, κι όμως το έκανα! Εκεί που ακούγαμε με μια κοπέλα μουσική άρχισε να μου λέει τι κάνει ο καθένας στην προσωπική του ζωή και όταν απόρησα πώς και γιατί ξέρει τόσα για τον καθένα μου απάντησε "Μα αγαπώ την μουσική"! Οk ok, για στάκα ένα λεπτάκι γιατί μάλλον μπλεχτήκαμε λίγο. Δεν αγαπάς την μουσική αν ξέρεις τα κουτσομπολιά, απλά αγαπάς τα κουτσομπολιά! Αφού τo ξεκαθαρίσαμε κι αυτό, στο παιχνίδι μπαίνει ο elvis που το ίδιο άτομο μου λέει απαξιωτικά "Σιγά τον καλλιτέχνη, δεν αξίζει να τον λένε αξεπέραστο και βασιλιά. Δεν μου αρέσουν ούτε τα τραγούδια ούτε και η μουσική του. Στην τελική τι ήταν; Ένα πρεζάκι που πέθανε απο τα ναρκωτικά..." Ok once more,για ξανα-ματα-στάκα ένα λεπτάκι, μπορεί ούτε κι εγώ να τρελαίνομαι για τον Elvis αλλά κάποια πράγματα πρέπει να τα σεβόμαστε. Και ο Elvis σηματοδοτεί μια ολόκληρη εποχή. Δεν μπορεί να λέει έτσι απλά ότι δεν έχει να πει τίποτα σαν καλλιτέχνης μπροστά στους Black eyed peas. Ποιός θα θυμάται μετα από 50 χρόνια τους Black eyed peas? Κι όμως τον Elvis τον λατρεύουν ακόμα κάποιοι και υπάρχουν άτομα που ακόμα θέλουν να γίνουν όπως εκείνος και υιοθετούν απο ένα μικρό σημείο εώς και εξ ολοκλήρου το στυλ του... Τώρα που το σκέφτομαι, μου φαίνεται λίγο αστείο που προσπάθησα να αποδείξω την αξία ενός καλλιτέχνη όπως ο Elvis, όταν απλά τον όνομα του είναι ένας θρύλος χρειάζονται περαιτέρω λόγια? Anyway, το επόμενο τραγούδι είναι ένα απο τα πιο κλασικά μαζί με τα Blue Suede Shoes, Jailhouse Rock, Hound Dog, Love Me Tender, A Little Less Conversation και πολλά άλλα
GREEKS FOREVER and ever and ever and ever...but WHY GOD, WHY???
Καινούρια χρονιά πίσω στο Swansea και ναι, ναι όλα τα βλέπουμε θετικά οk, οk(να μην επαναλαμβάνομαι) αλλά υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα που όσο κι αν προσπαθώ να το αγνοήσω πετάγεται μπροστά μου! Ποιό είναι αυτό; Τα συμπατριωτάκια μου!!! Λοιπόν, για να εξηγούμαστε, να μην παρεξηγούμαστε δεν είναι ότι έχω κάποιο πρόβλημα γενικώς με τους Έλληνες φοιτητές αλλά υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες συμπεριφορές στην πλειοψηφεία των Ελλήνων φοιτητών που με χτυπάνε στο δόξα πατρί και με εκνευρίζουν απίστευτα!!! Τώρα, λόγω της σφαγής που παίχτηκε με τις βάσεις, λόγω του ότι οι σπουδές σε κάποια επαρχιωτική πόλη της Ελλάδας στοιχίζουν πάνω-κάτω το ίδιο για την ελληνική οικογένεια όσο το εξωτερικό(λέμε τώρα...!) για άγνωστο, τέλος πάντων, λόγο η μικρή και ταπεινή πόλη του Swansea φέτος έχει τιγκάρει από Έλληνες! Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς και για την ακρίβεια είμαστε ολόκληρη παροικία πράγμα που με είχε κάνει ιδιαίτερα χαρούμενη τις πρώτες μέρες που το συνειδητοποίησα και που τώρα πια με χαλάει σε τραγικό σημείο! Δεν είναι ότι δεν είναι ωραίο να ακούς παντού ελληνικά εκεί που την προηγούμενη χρονιά κόντευα να τα ξεχάσω, αλλά είναι ότι πρέπει να σου φέρονται και με τον ελληνικό τρόπο. Για παράδειγμα συγχώρεστε με κιόλας αλλά ναι, ενοχλούμαι όταν βρίσκω έναν έλληνα και μέχρι να τελειώσουμε τον καφέ μας μου έχει κάνει τράκα το μισό πακέτο τσιγάρα,ενοχλούμαι όταν φιλοξενώ ένα άτομο να θεωρεί φυσικό ότι μπορεί να ανοίξει την τσάντα μου και τα συρτάρια μου και να χρησιμοποιεί ό,τι θέλει χωρίς να με ρωτάει,ενοχλούμαι να έχω κάποιον στο σπίτι μου είτε για φιλοξενεία είτε για επίσκεψη και να μου λέει τι να κάνω και τι έχει μέχρι και πόση ώρα θα μιλάω με το αγόρι μου στο msn(δηλαδή ΕΛΕΟΣ!), με ενοχλεί το κουτσομπολιό, με ενοχλεί η κατινιά. Λείπει το μέτρο και δεν κρατιούνται οι ισορροπίες. Μέγα λάθος αυτό! Ίσως, μέ όλο αυτό το ξέσπασμά μου απλά να προσπαθώ να εκφράσω την απογοήτευσή μου για τα άτομα που έχω γνωρίσει φέτος και ειδικά όταν συγκρίνω με τα περσινά παιδιά που ευτυχώς είμαστε ακόμα παρέα. ANYWAY,enough is enough και τελικά ίσως, αυτό να είναι και ένα μάθημα για μένα να μην είμαι ανοιχτή σε όλους και να τσεκάρω πρώτα κάποιον πριν τον εμπιστευτώ σε οποιονδήποτε τομέα.
Τώρα που οι συζητήσεις έχουν πάρει φωτιά για τις νομαρχιακές εκλογές και ο καιρός όλο και ένα πλησιάζει νομίζω πως το παρα κάτω κείμενο είναι πολύ επίκαιρο,σωστό και αστείο!
Στο κόμμα μας, πραγματοποιούμε αυτό που υποσχόμαστε. Μόνο οι ανόητοι θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι δεν αγωνιζόμαστε κατά της διαφθοράς. Διότι, ένα είναι βέβαιο για μας: Η τιμιότητα και η διαφάνεια είναι προϋπόθεση για να πετύχουμε τους στόχους μας. Αποδεικνύουμε ότι πλανάται όποιος πιστεύει πως οι μαφιόζοι θα συνεχίσουν να μετέχουν στην κυβέρνηση όπως στο παρελθόν. Διασφαλίζουμε, χωρίς ίχνος αμφιβολίας, ότι η κοινωνική δικαιοσύνη θα είναι ο κύριος σκοπός της διακυβέρνησής μας. Παρά ταύτα, υπάρχουν ακόμα ανόητοι άνθρωποι που πιστεύουν πως θα είναι δυνατόν να εξακολουθεί κανείς να κυβερνά με παλαιοπολιτικά τερτίπια. Όταν αναλάβουμε την εξουσία, θα κάνουμε το παν ώστε να τεθεί τέρμα στις προνομιακές καταστάσεις και στην ευνοιοκρατία δεν θα επιτρέψουμε σε καμιά περίπτωση να πεθάνουν της πείνας τα παιδιά μας Θα πραγματοποιήσουμε τα σχέδιά μας ακόμα και να στερέψουν πλήρως οι οικονομικοί πόροι θα ασκήσουμε την εξουσία ώσπου θα έχετε καταλάβει ότι από δω και πέρα είμαστε η «ΝΕ.ΠΟ», η «Νέα Πολιτική».
Διαβάστε τώρα από κάτω προς τα πάνω.... αρχίζοντας από την τελευταία γραμμή και ανεβαίνοντας γραμμή-γραμμή ως την αρχή.
Εδώ και πάλι και το πρώτο post που εγκαινιάζει την χειμερινή περίοδο και την επιστροφή στο Swansea επιτέλους γράφεται... Δεν Ξέρω τι είνια αυτό που με έκανε να περιμένω μια εβδομάδα και κάτι για να γράψω. Ίσως να μην ήθελα να παραδεχτώ ότι είμαι και πάλι εδώ κι ίσως απλά να βαριόμουν να γράψω! Anyway...! Περίεργα swans-ιώτικα συναισθήματα ξανά του στιλ "δεν είναι και άσχημα εδώ...", για την ακρίβεια μου αρέσει κιόλας αλλά η απόσταση με τον καλό μου σε χιλιόμετρα είναι απελπιστική και πολλές φορές καταντάει βασανιστική με ένα γλυκό πόνο. Αλλά αντέχουμε και καμιά φορά τα χιλιόμετρα δεν μετράνε τόσο πολύ. Φέτος δεν ξεκινάω αποφασισμένη ότι δεν θα αφήσω την Αγγλία να με πάρει απο κάτω αλλά θα καταφέρω να την πατήσω κάτω εγώ! Πάμε αισιόδοξα λοιπόν και με ένα πολύ γλυκό τραγουδάκι
