5 Πράγματα για το Τσιγγανάκι....

Ήδη καθυστέρησα να ανταποκριθώ στην πρόκληση που μου έκανε η Terran Girl αλλά και η φίλη μου Ανατολή και νομίζω πως ήρθε η ώρα να ξεχρεώσω το χρέος μου ;)

So, let the game begin...!

1) Το παρατσούκλι thegypsy βγήκε επειδή απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου νιώθω μια απίστευτη ανάγκη που δεν μπορώ να καταπολεμήσω. Αυτή του να ταξιδεύω όσο πιο συχνά μπορώ, όπως ακριβώς και οι τσιγγάνοι. Είναι ανάγκη και απλά πρέπει να την ακολουθώ χωρίς να με νοιάζει που θα με βγάλει...

2) Σε κάποια άλλη ζωή θα ήθελα να είμαι αετός. Τους θαυμάζω και παράλληλα τους ζηλεύω οικτρά. Ζηλεύω τα φτερά τους. Νιώθω ότι έχω τα ίδια φτερά στην καρδιά μου αλλά αυτή η ελευθερία, η ανεξαρτησία, η ομορφιά, η δύναμη που έχουν οι αετοί μου προκαλεί δέος.

3) Ταυτίζομαι απόλυτα με τον χαρακτήρα του Χίθκλιφ απο τα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Αγαπώ χωρίς όρια, χωρίς σύνορα, χωρίς περιορισμούς αλλά αν νιώσω προδομένη σκληραίνω πολύ και απότομα σε βαθμό που αλλάζω τελείως τρόπο συμπεριφοράς... Είναι ίσως ένας αμυντικός τρόπος για να προστατέψω τον εαυτό μου, ξέρω πως είναι στα αρνητικά του χαρακτήρα μου, κι έχω προσπαθήσει να το μείωσω έστω, αλλά τελικά that's who I am...

4) Φοβάμαι υπερβολικά τους "βάλτους". Την κατάσταση μιας ρουτίνας που δεν σου αρέσει πια, που την έχεις αφήσει να σε βουλιάζει και να σε πνίγει γιατί εσύ δεν έκανες και δεν κάνεις κάτι για να αποφευχθεί αυτό. Αυτό το σιχαίνομαι και είναι ένας απο τους μεγαλύτερους φόβους μου.

5) Πλέον η ζωή μου μοιράζεται ισάξια σε τρεις πόλεις:
-Είμαι γέννημα-θρέμα Πειραιώτισσα και εκεί είναι και το πατρικό μου, η βάση μου όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα.
-Η Άρτα πια έχει γίνει το δεύτερο σπίτι μου. Εκεί περνάω περισσότερο χρόνο κι απο τον Πειραιά, όταν βρίσκομαι Ελλάδα. "Φταίει ο έρωτας" που λέει και το λαικό άσμα... :P:P:P Αλλά, πραγματικά, έχω τόσο υπέροχες αναμνήσεις και εικόνες από εκεί που την αγαπάω πια την Άρτα και μου λείπει η πλατεία και ο Αι Μήτσος όταν βρίσκομαι μακριά...;):):):)
-Και τέλος, το σπιτάκι μου στο Swansea. Μια μικρή γκαρσονιέρα 45τμ που είναι ο αποκλειστικά προσωπικός μου χώρος και που έχω ζήσει τόσα πράγματα εδώ που θα μου φαινόταν αδύνατο να συνεχίσω να βρίσκομαι εδώ και να πρέπει να μετακομίσω...
Σε καθένα απο αυτά τα σπίτια έχω ζήσει ευτυχισμένες και δύσκολες στιγμές. Κάθε γωνιά έχει κάτι να μου πεί, κάτι να μου θυμίσει. Είναι κομμάτια της καρδιάς μου....

My love and Purple Overdose....your turn!!!

Velvet Revolver... Ready to Rock My World Again...!

θα ήταν 2004 όταν έσκασαν τα νέα ότι τρία πρώην μέλη των Guns'n'Roses ένωσαν ξανά τις δυνάμεις τους και δημιούργησαν ένα καινούριο συγκρότημα ονόματι Velvet Revolver κάνοντας την εμφάνισή τους στο κοινό με το debut album Contaband. Στην αρχή άκουσα δυο τραγουδάκια στο ραδιόφωνο και ενθουσιάστηκα, μετά πήρα και το cdακι και πραγματικά τους ΛΑΤΡΕΨΑ!!! Η μουσική τους έχει ένα πολύ φρέσκο ήχο και απίστευτη δύναμη. Το ταλέντο συνδιάστηκε με την εμπειρία τους πια και παραδόξως χωρίς να λείπει τίποτα απο την παλαιότερη ζωντάνια... Αλλά τα παινευτικά λόγια είναι παραπάνω απο σίγουρο ότι δεν τα χρειάζονται, οπότε μπαίνω στο ψητό.
Μετά απο τρία χρονάκια ηρεμίας ετοιμάζουν ενα δυναμικότατο come back! Ημερομηνία κυκλοφορίας του νέου album ανακοινώθηκε πως θα είναι στις 4 Ιουνίου( άρα μπορούμε να ελπίζουμε και για καμιά συναυλια το καλοκαιράκι;);)!!!) και εδώ μπορείται να δείτε και το promo video που ανέβασαν και στην σελίδα τους...

Velvet Revolver

Ας περιμένουμε, λοιπόν, ΜΕ ΕΛΠΙΔΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΙΣΟΥ ΚΑΛΟ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ...!
Σας φιλώ...:)

Missing You....

Υπάρχουν στιγμές που το μυαλό γεμίζει απο σκέψεις, εικόνες και συναισθήματα τόσο έντονα που πλημμυρίζει και το σώμα δεν είναι επαρκές για να αντέξει την φόρτιση. Έτσι κι εγώ, τώρα, είμαι αδύναμη μπροστά σε όλα αυτά που μου προκαλεί η απουσία σου. Μου λείπεις. ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ! Μου λείπεις όπως το ξεραμένο χώμα επιθυμεί το νερό,σε λαχταρώ όπως το λουλούδι την ηλιαχτίδα. Το κορμί μου λαχταρά το μεταξένιο άγγιγμα σου για να νιώσει την διαπεραστική ανατριχίλα που, με μια σου κίνηση, του δημιουργείς. Ένα φιλί απο τα βελουδένια χείλι σου για να αναστηθώ απο την λήθη. Και για τα μάτια...Για αυτά τα μάτια τα λατρεμένα θα έδινα και την τελευταία μου πνοή. Κάθε σκέψη σου μου κόβει την αναπνοή, αλλά προτιμώ να σε σκέφτομαι παρά να αναπνέω. Γιατί όταν δεν είμαστε μαζί όλα μοιάζουν άχρωμα και ανούσια...
Έχει καρφωθεί στο μυαλό μου η εικόνα σου καθώς έφευγες απο τα κτελ την προηγούμενη εβδομάδα. Σε έβλεπα να απομακρύνεσαι και ένιωθα την καρδιά μου να σκίζεται στα δύο. Η μισή θα έμενε μαζι σου,δίπλα σου και άλλη μισή θα ερχόταν μαζί μου στην επιλογή του "πρέπει". Κάθε φορά φορά που φεύγω ο ίδιος πόνος, ο ίδος κόμπος στο λαιμό και στο στομάχι που ξεκινάει σιγά σιγά απο την προηγούμενη ημέρα και ξεσπάει πια την στιγμή που είμαι μέσα στο κτελ. Και κάθε φορά, για μια φευγαλέα, αστραπιαία στιγμή περνάει ο ίδιος φόβος απο το μυαλό μου,τι θα κάνω αν ξεχάσω τον δρόμο του γύρισμου... Αν κάπου στον δρόμο, μπερδευτώ απο τα ταξίδια μου και δεν θυμάμαι πως να γυρίσω πίσω, κάτι που αμέσως, εξαφανίζεται αμέσως αφου πια ξέρω καλά πως ό,τι και να γίνει τα βήματα μου απο μόνα τους θα με γυρίζουν πάντα εκεί...στην αγκαλιά σου,στο καταφύγιο μου.
Πονάω. Κάθε στιγμή μακριά σου την νιώθω να περνάει απο πάνω μου, να με πατάει και να με πονάει. Κανείς άλλος δεν μπορεί να με κάνει να νιώσω καλά. Μόνο ο μαγευτικός σου εαυτός, που λατρεύω κάθε κρυφή ή φανερή πτυχή του, κατάφερε να χτίσει μια όαση για να ζούμε εκεί. Μια όαση κρυφή απο τους άλλους. Έξω απο αυτή, είσαι ο Skoumas ή ο Γιώργος για τον κόσμο αλλά εκεί είμαστε οι δυο μας και είσαι "η αγάπη μου" & "η ζωή μου". Εκεί μπορείς με μια ακατάμαχητη φατσούλα που παίρνεις μέσα σε 3"(βάλε και το slow motion;))να με κάνεις να ξεχάσω τα πάντα...
Αν καταφέρνω να αντιμετωπίζω δύσκολες καταστάσεις, κοιτάζοντας στα μάτια τους φόβους μου και υπομένοντας τον πόνο, είναι γιατί σε έχω δίπλα μου να με στηρίζεις και να μου κρατας το χέρι.
Τίποτα δεν μένει πλέον απο το να περιμένω... Να περιμένουμε μαζί να περάσουν οι μέρες και να έρθω πάλι στην Ελλάδα. Μέχρι την στιγμή εκείνη που θα με αγκαλιάσεις σφιχτα και τα λόγια δεν θα έχουν λόγο να ύπαρξης. Μόνο το άρωμα και η γεύση του κορμιού σου. Η ασφάλεια και η ολοκλήρωση όταν τα χέρια σου θα βρίσκονται γύρω μου και η γαλήνη το βραδύ που θα βρίσκομαι μέσα στην τρυφερή αγκαλιά σου χαμογελώντας ευτυχισμένη λίγο πριν με πάρει ο ύπνος(κι ας στεναχωριέμαι κάθε φορά που, αφού κλείνουν τα μάτια μας πια, λέμε καληνύχτα, γιατί πέρασε ΚΙΟΛΑΣ άλλη μια μέρα!).
Θα κάνω ότι μπορώ για να γυρίσω το συντομότερο δυνατό... Δεν μένει ούτε μήνας...

Dreaming...

Και κλείνεις τα μάτια προσπαθώντας να ξεκουραστείς.
Παιχνίδια του υποσυνειδήτου που εκμεταλεύονται τους φόβους και τις επιθυμίες σου.
Εικόνες σαν απο παλιές φωτογραφίες αλλάζουν γρήγορα μπροστά σου και προσπαθείς να τις προλάβεις.
Προσπαθείς να τις επεξεργαστείς.
Ιδρώνεις.
Κλαίς,φωνάζεις.
Αισθάνεσαι όπως θα ένιωθες αν σου συνέβαιναν όλα αυτά χωρίς αν τα βιώσεις στην πραγματικότητα.
Δεν θέλω να βιώνω ούτε στα όνειρα μου τέτοιες καταστάσεις.
Ιδρώνεις περισσότερο.
Θέλεις να δραπετεύσεις απο εκεί όσο πιο σύντομα γίνεται.
Ξυπνάς με άναρθρες κραυγές.
Προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι ήταν όνειρο.
Δεν χρειάζεται να αισθάνεσαι άσχημα πια.
Δεν χρειάζεται να φοβάσαι.
Δεν χρειάζεται να κλαις.
Σκούπισε τα δάκρυα σου.
Ήταν απλά ένα όνειρο....

The Beauty and The Beast

Πάντα η Πεντάμορφη και το Τέρας ήταν το αγαπημένο μου παραμύθι. Δεν ντρέπομαι να πω ότι μέχρι και σήμερα που το ξαναείδα( με την καλή μου Ανατολή ) ένιωσα έτσι ακριβώς όπως ένιωθα όταν το έβλεπα και πιτσιρικάκι. Οι ίδιες αντιδράσεις, η ίδια αγωνία, η ίδια χαρά...!
Αρκεί να έχουμε καλή θέληση και υπομονή για να βρούμε κάτω απο το τέρας, τον πανέμορφο πρίγκιπα και μια δεύτερη ματιά για να ανοίξουν τα μάτια και μέσα στο ωραίο περιτύλιγμα να δεις τον βάτραχο. Ομορφιές που ούτε φανταζόμασταν μπορεί να κρύβονται εκεί που όυτε καν πάει το μυαλό.
Λατρεύω αυτό το παραμύθι και τα μηνύματα που περνάει σε εποχές τόσο ρηχές.

"Ήλιος και βροχή,
Ήχος και σιωπή,
Τέρας κι ομορφιά,
Όλα ταιριαστά,
Έτσι είν' η ζωή..."
:):):)