Η ώρα του παιδιού

Πραγματικά, σηκώνω τα χέρια ψηλά! Όσες φορές κι αν έχω δει αυτά τα βιντεάκια, τόσο πιο πολύ γελάω!!!!!

Bllllooooooddd! Not funnyyyyyyy!!!


"If he's gonna come in here,he's gonna kick my ask!"


Αυτό απλά μου θυμίζει τον εαυτό μου... Γελάω το ίδιο εύκολα με τον πιτσιρικά!

I'm going down like a stone in the sea...

Θέλω να πατήσω το escape.

Δεν μπορώ άλλο...

Με παίρνει από κάτω και νιώθω να πνίγομαι στην ίδια γουλιά που πίνω για να ξεδιψάσω.

Σκούρα, πολύ σκούρα τα πράγματα.

Θέλω να πατήσω το escape!!!!!

Τοίχοι είναι αυτοί τριγύρω μου;;;

Πότε ξεφύτρωσαν έτσι ξαφνικά;;;

Έχω ανάγκη να πατήσω το escape! Γιατί δεν μπορώ να το δω;;;

Candy Candy

Δεν γίνεται να μην την ξέρεις, έστω ακουστά... Αν είσαι γυναίκα κοντά στα 30 δε, οι περισσότερες πιθανότητες είναι, κάπου στην παιδική σου ηλικία να είχες κλάψει και να είχες γελάσει πολύ μαζί της. Ξανθά σγουρά μαλλιά σε δυο φουντωτές κοτσίδες, γαλάζια μάτια, χαμόγελο και δύναμη. Αυτή είναι η Candy!
Η αλήθεια είναι πως πριν δύο μήνες πέρα από το όνομα και, πάνω κάτω, πως μοιάζει δεν ήξερα τίποτα παραπάνω. Λόγω ηλικίας δεν την είχα προλάβει όταν παιζόταν στην τηλεόραση. Τότε άκουσα για το CandyInGreekProject, μια ομάδα που είχε αναλάβει να ανεβάσει και τα 115 επεισόδια της Candy στο youtube στα ελληνικά, όπως την έβλεπαν οι ίδιοι σαν παιδιά. Περισσότερο από περιέργεια, και αφού δεν είχε αρχίσει ακόμα το πανεπιστήμιο και είχα ελεύθερο χρόνο, ξεκίνησα να τη βλέπω από το πρώτο επεισόδιο. Στην αρχή, μου έκανε εντύπωση πως γυναίκες και άντρες 30-40 χρόνων εκφράζοντας την ίδια χαρά, θυμό, απογοήτευση όπως ένιωθαν όταν ήταν παιδιά και το πως αντιμετώπιζαν τους χαρακτήρες σαν πραγματικά πρόσωπα...! Όσο περνούσαν οι μέρες, όμως, τόσο περισσότερο βυθιζόμουν κι εγώ στον κόσμο της Candy και κάπου μετά τα 50-60 επεισόδια άρχισα να σχολιάζω κι εγώ... Αναπόφευκτο!
Έχω εκφράσει και παλιότερα την αγάπη μου για τα cartoons, animations κλπ, αλλά η Candy ξεφεύγει τελείως απ' όλα αυτά... Σκοπός του δεν είναι, όπως στα περισσότερα cartoon παραμυθάκια, να δείξει μια ιστορία που τελικά όλες οι δυσκολίες θα λυθούν με ένα μαγικό φιλί αγάπης ή με την βοήθεια μιας νεράιδας, αλλά πως μπορεί κάποιος στην παιδική-εφηβική και αργότερα ενήλικη ζωή του να τα λύσει μόνος του...
Σήμερα, ανέβασαν και το τελευταίο επεισόδιο και το είδα μαζί με τον πρωινό ζεστό καφέ. Περίμενα περισσότερα, αλλά τι να κάνουμε; Αυτή η Μιζούκι την ψυχή μας έβγαλε!!!
Αυτό είναι το πρώτο μέρους του πρώτου επεισοδίου. Για όσους θέλουν να θυμηθούν και για όσους θέλουν να την γνωρίσουν. Ένα είναι σίγουρο, αυτό το άνιμε είναι κάταλληλο για όλες τις ηλικίες.


P.S. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ομάδα του greek project για την πραγματικά μεγάλη προσπάθεια που έκαναν και που τους πήρε μήνες απασχόλησης μέχρι να την ολοκληρώσουν για όλους εμάς.
P.S.2 Μετά από δύο μαζεμένα ποστ σχετικά με "παραμυθάκια", μου φαίνεται το επόμενο πρέπει να είναι ένα review για το Saw IV, έτσι να τα εξισορροπήσω λίγο!!! ;)

Να είστε όλοι καλά

Sweet Escape

Τις τελευταίες μέρας χάθηκα εντελώς και από το μπλογκάκι μου αλλά και από την πραγματικότητα... Για δέκα μέρες είχε έρθει εδώ ο καλός μου και πριν να γυρίσουμε στο Swansea κάτσαμε για ένα τριήμερο στο Λονδίνο. Για δέκα μέρες ήμουν τελείως off, κατεβασμένα ρολά και όλα τα άγχη και οι υποχρεώσεις βρίσκονταν αλλού κάπου μακριά...
Από σήμερα, γυρνώ και πάλι εκεί που ήμουν 10 μέρες πριν. Μόνο που τώρα πραγματικά πνίγομαι στο διάβασμα!!! Δεν πειράζει, όμως, άξιζε τον κόπο να μαζευτούν τόσα μετά από ένα τόσο μαγευτικό διαλειμματάκι...
Πριν φτάσω στην πραγματικότητα, όμως, και μιας και μίλησα για μαγεία, θα κάνω μία στάση για να σας δείξω το trailer από την ταινία Stardust. Πρόκειται για ένα παραμυθάκι με μάγισσες, ιπτάμενους πειρατές, βασιλιάδες, πρίγκιπες, και πεφταστέρια! Το casting περιλαμβάνει τους Robert DeNiro, Michelle Pfeiffer, Peter O'toole, Claire Danes, Sienna Miller, Rupert Everret, Charlie Cox και με την υπέροχη φωνή του Sir Ian McKellen, στην αφήγηση. Θα έλεγα ότι είναι ένας πολύ καλός τρόπος για όποιον θέλει να ξεφύγει λίγο από την πραγματικότητα και να μπει σε έναν κόσμο άλλο, μαγικό και παραμυθένιο, αλλά και για κάποιον ποιο προσγειωμένο που απλά θέλει να δει πολλά special effects. :):):)

"A philosopher once asked, are we human because we gaze at the stars or do we gaze at them because we are human, pointless really... Do the stars gaze back...? Now, that's the question."

Πλην Λακεδαιμονίων...

Πανικός γίνεται στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό με το Σκοπιανό. Πολλά λέγονται, πολλά ακούγονται, κόσμος βγαίνει και φωνάζει για το τι ονομασία πρέπει να δεχτούμε και τι όχι. Μακεδονία συν κάτι, καθόλου Μακεδονία...? Μ' όλα αυτά εμείς φορτιζόμαστε κι οι δημοσιογράφοι κάνουν την δουλειά τους. Ωραία, ωραία...
Για να κάνουμε μια προσπάθεια να δούμε τι ισχύει στην πραγματικότητα, μπας και γειωθούμε λίγο.

Το θέμα θυμάμαι ότι με πρωτο-απασχόλησε κάποια στιγμή ως μαθήτρια. Γυμνάσιο πρέπει να πήγαινα και κάτι μας έλεγε μια καθηγήτρια πάνω στο θέμα, που πραγματικά δεν μπορώ να θυμηθώ αυτή τη στιγμή. Αμέσως μου είχε δημιουργηθεί η απορία, πως επιτρέπουν οι πολιτικοί να διεκδικούν οι Σκοπιανοί το όνομα Μακεδονία, μιας και στο τότε μυαλό μου, με την περιορισμένη κριτική ικανότητα μιας εφήβου, ήταν ξεκάθαρο ότι έχοντας αυτό το όνομα παροδικά θα μπορούσαν να διεκδικήσουν και την ελληνική Μακεδονία και κάνοντας μας ένα ντου, ενωμένοι με την Αλβανία και την Τουρκία-που επίσης έχουμε διαμάχες- να καταφέρουν οι μεν Σκοπιανοί να έχουν άνοιγμα στο Αιγαίο και συνεπώς την Μεσόγειο και οι Τούρκοι, έχοντας αποκομένη την Θράκη να κάνουν κι εκεί μια εισβολή. Με το θέμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν θα ασχοληθώ καν γιατί το αντιλαμβάνομαι απλά σαν αντιπερισπασμό. Εφηβική φαντασία θα πει κανείς. Όπως και να έχει από τότε αυτή μου η άποψη δεν έχει αλλάξει. Ίσως, να μην βρίσκομαι σε επίπεδο γνώσεων ακόμα που να μου επιτρέπει να μην σκέφτομαι τόσο ενστικτωδώς... Τέλος πάντων, πάμε στο παρόν τώρα.

Σε κάποια από τις πρώτες διαλέξεις της φετινής χρονιάς του European Law ο λέκτορας αναφερόμενος στις υποψήφιες χώρες για να εισαχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση αναφέρθηκε στην Fyrom με το όνομα Μακεδονία. Οι Έλληνες, φοιτητές στη νομική και στο έτος μου είμαστε μόνο πέντε και είχαμε μείνει να κοιταζόμαστε ενοχλημένοι! Αργότερα παρατήρησα ότι και στο βασικό βιβλίο που μας έχει προταθεί για το μάθημα( Craig & De Burca, "EU LAW Text, Cases and Materials", 4th Edition, Oxford University Press)ένας σχετικός χάρτης δείχνει την Fyrom σαν υποψήφια χώρα για την Ευρωπαϊκή Ένωση ως, απλά, Μακεδονία. Την επόμενη κιόλας μέρα, μετά το τέλος της διάλεξης έπιασα τον Φιλανδό καθηγητή μου να τον ρωτήσω γιατί συμβαίνει αυτό και να του εκφράσω την ενόχληση μου. Εκείνος με μεγάλη ευκολία μου εξήγησε ότι έτσι είναι η κοινώς αποδεχτή ονομασία του κράτους ανεξαρτήτως της μεταξύ μας διαμάχης.
Με την αφορμή ότι μεθαύριο ξεκινά ο πρώτος κύκλος διαπραγματεύσεων πάνω στο θέμα για την εισαγωγή της Fyrom στο NATO, σήμερα πήγα και τον ρώτησα αυτή τη φορά για το τι θα γίνει αν η Ελλάδα δεν δεχτεί την ονομασία Μακεδονία όπως ακούγεται και προς μεγάλη μου έκπληξη ο άνθρωπος έβαλε τα γέλια. Μου είπε ότι δεν υπάρχουν και πολλά μπορεί να κάνει η Ελλάδα αφού ακόμα κι αν καταφέρει το καινούριο όνομα να μην έχει καμία σχέση με την λέξη Μακεδονία, αυτή θα είναι μια επίσημη ονομασία που στην ουσία θα υπάρχει μόνο στα χαρτιά και δεν θα αλλάξει τίποτα απολύτως στην ουσία. Όλοι οι υπόλοιποι θα την δέχονται και θα την αποκαλούν Μακεδονία, όπως και να 'χει.
Εν ολίγοις, ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι.
Και τελικά, το μόνο που θα γίνει αν πετύχουμε θα είναι να έχει να περηφανεύεται η Κυβέρνηση για μια κούφια νίκη κι αν αποτύχει η αποστολή θα έχει κάτι ακόμα να λέει η αντιπολίτευση.
Έλα μου, όμως που εμένα δεν με απασχολούν καθόλου τα πολιτικά παιχνιδάκια και τρικ των υποτιθέμενων κυβερνώντων της χώρας......!!! Και με λύπη μου διαπιστώνω πως αφού μπορεί μια φοιτήτρια να φτάσει στο συμπέρασμα ότι όλο αυτό προβάλλεται σαν "εθνικός αγώνας" μόνο και μόνο για να φανατίσει τον κόσμο και να τον αποπροσανατολίσει από την πραγματικότητα και άλλα σοβαρά προβλήματα που τον απασχολούν, δεν υπάρχει άλλη περίπτωση από το να γίνεται ηθελημένα όλη αυτή η βαβούρα...
Για άλλη μια φορά δηλαδή δυστυχώς... ΑΠΟΓΟΉΤΕΥΣΗ

Γλυκιά Μελαγχολία...

Ένα γλυκά μελαγχολικό τραγούδι για να συντροφεύσει τη στεναχώρια μου, μιας και πλέον είναι σκούρο να κατέβω στην Ελλάδα πριν τα Χριστούγεννα, όπως ήλπιζα... Υπομονή, για άλλη μια φορά, είναι συνηθισμένο το τσιγγανάκι στα χιόνια.
Κρίμα που δεν υπάρχει ένα ωραίο βιντεάκι στο youtube να συντροφεύει αυτή την υπέροχη μελωδία... Μου έρχονται τόσες σκέψεις και εικόνες στο μυαλό όταν το ακούω...!
(ίσως φτιάξω ένα, με βροχή, απέραντα αγγλικά πάρκα, θάλασσα, σύννεφα, ήλιο, φεγγάρι...σίγουρα θα φτιάξω ένα με την πρώτη ευκαιρία )
:)

Black and Pink in a beautiful combination....

Δεν έχω να πω πολλά.

Μόνο ότι είσαι ο άγγελος μου. Τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Οτιδήποτε άλλο μου φαίνεται τόσο, μα τόσο, μικρό. Για δύο δευτερόλεπτα κλείνω τα μάτια μου και ταξιδεύω μαζί σου. Ποτέ μόνη μου, πάντα μαζί.

Με πονάει το κεφάλι μου και ζαλίζομαι τρομερά. Χάνομαι...για λίγο... Είναι σαν να είμαι τυλιγμένη με ένα πέπλο που με αποπροσανατολίζει, αλλά μόλις κλείσω τα μάτια μου, εμφανίζεσαι εσύ. Η μορφή σου ξεδιπλώνεται μπροστά μου και μου απλώνεις το χέρι σου για να το πιάσω. Παντού υπάρχει φως και το μόνο που μπορώ να ακούσω είναι ένα τραγούδι να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά... "As we danced into the shadows"... Για μένα, τίποτα άλλο δεν έχει σημασία, τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό. Η απόσταση μπορεί να μας δείχνει το άσχημο της πρόσωπο, καμιά φορά, και να γίνεται σκληρή, αλλά στην πραγματικότητα δεν ανησυχώ, για τον έναν μόνο του ίσως και να μπορούσε να τον λυγίσει, όσο όμως είμαστε μαζί δεν μπορεί να μας λυγίσει τίποτα.

Γιαυτό, χαίρομαι. Χαίρομαι, που δεν έχει αλλάξει ο τρόπος που σκίζεται η καρδιά μου στα δύο όταν είμαι εδώ, που πονάω και υποφέρω το ίδιο και που μετράω τις μέρες κάθε φορά μέχρι να σε ξαναδώ, ενώ εκείνες περνάνε βασανιστικά αργά. Χαίρομαι, γιατί δεν μπορώ να σε χορτάσω!!! Και χαίρομαι γιατί οι μέρες θα περάσουν και τότε θα ζω συνέχεια το αγαπημένο μου τραγούδι, θα βιώνω κάθε του στίχο!

Λίγη υπομονή ακόμα, 11+1 μένουν ακόμα για την όαση...